ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเรียนรู้ รูปแบบการดาเนินชีวิต และ จิตสาธารณะของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับรูปแบบการเรียนรู้ รูปแบบการดาเนินชีวิต และจิตสาธารณะของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา 2) เพื่อเปรียบเทียบระหว่างลักษณะส่วนบุคคล รูปแบบการเรียนรู้ รูปแบบการดาเนินชีวิต และจิตสาธารณะของนักศึกษา3) เพื่อศึกษาอานาจการทานายของลักษณะส่วนบุคคล รูปแบบการเรียนรู้ รูปแบบการดาเนินชีวิต และจิตสาธารณะของนักศึกษา โดยการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสารวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2560 จานวน 9,180 คน กลุ่มตัวอย่างจานวน 400 คนได้มาจากการสุ่มตัวอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์เพียร์สัน One Way ANOVA การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณด้วยวิธี Stepwise ผลการวิเคราะห์พบว่า 1)นักศึกษาที่มีรูปแบบการเรียนรู้แบบการแข่งขันมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูงที่สุด 4.26 สาหรับรูปแบบการดาเนินชีวิตแบบการมีส่วนร่วมในกิจกรรมมีค่าเฉลี่ยสูงทีสุด 4.32 และจิตสาธารณะด้านเต็มใจช่วยเหลือสังคมมีค่าคะแนนเฉลี่ยสูงที่สุด 3.93 2) นักศึกษาที่มีเพศ ภูมิลาเนาแตกต่างกันมีจิตสาธารณะแตกต่างกัน 3) มีตัวแปร9 ตัวที่ร่วมกันทานาย จิตสาธารณะ ได้แก่รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ รูปแบบการดาเนินชีวิตแบบเก็บตัว รูปแบบการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม รูปแบบการเรียนรู้แบบอิสระ รูปแบบการเรียนรู้แบบแข่งขัน รูปแบบการดาเนินชีวิตแบบวิชาการ รูปแบบการดาเนินชีวิตแบบวิชาชีพ เพศ และรูปแบบการดาเนินชีวิตแบบบาเพ็ญประโยชน์ สามารถพยากรณ์จิตสาธารณะของนักศึกษาได้ร้อยละ 80 มีค่าความคลาดเคลื่อนเท่ากับ .13