การเปรียบเทียบแบบจาลองระบบผสมโครงข่ายประสาทเทียมฟัซซี่กับแบบจาลองโครงข่ายใยประสาทประดิษฐ์เพื่อทาการประมาณค่าออกซิเจนที่ใช้ในการย่อยสลายสารอินทรีย์โดยแบคทีเรีย: กรณีศึกษาคลองแสนแสบ

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเกี่ยวกับการเปรียบเทียบแบบจาลองระบบผสมโครงข่ายประสาทเทียมฟัซซี่กับแบบจาลองโครงข่ายใยประสาทประดิษฐ์เพื่อทาการประมาณค่าออกซิเจนที่ใช้ในการย่อยสลายสารอินทรีย์โดยแบคทีเรีย (BOD): กรณีศึกษาคลองแสนแสบ โดยแบบจาลองโครงข่ายทั้งสองแบบได้ถูกพัฒนาขึ้นมาจากข้อมูลที่ได้ถูกเก็บบันทึกมาจาก 11 จุดเก็บตัวอย่าง โดยสานักงานการระบายน้ากรุงเทพมหานครระหว่างปี 2547-2554 ซึ่งกาหนดให้พารามิเตอร์จานวน 5 พารามิเตอร์เป็นตัวแปรอิสระหรือข้อมูลนาเข้าเพื่อไปเรียนรู้ในแบบจาลองซึ่งประกอบไปด้วย ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้า (DO) ปริมาณออกซิเจนที่สารเคมีใช้ในการย่อยสลายอินทรีย์ในน้า (COD) ปริมาณแอมโมเนีย-ไนโตรเจน (NH3N) ปริมาณไนเตรท-ไนโตรเจน (NO3N) และปริมาณแบคทีเรียกลุ่มโคลิฟอร์มทั้งหมด (total coliform) หลังจากที่ได้ทาการวิจัยแล้วจานวนโหนดในชั้นซ่อนที่เหมาะสมที่สุดในการสร้างแบบจาลองโครงข่ายใยประสาทประดิษฐ์เพื่อทานายปริมาณค่าออกซิเจนที่ใช้ในการย่อยสลายสารอินทรีย์โดยแบคทีเรียคือ จานวน 8 โหนด และผลจากการทดสอบประสิทธิภาพและความเหมาะสมของแบบจาลองโครงข่ายใยทั้งสองแบบเมื่อเปรียบเทียบกับข้อมูลที่ได้ถูกจัดเก็บมาในอดีตแบบจาลองโครงข่ายใยประสาทประดิษฐ์สามารถทานายปริมาณค่าออกซิเจนที่ใช้ในการย่อยสลายสารอินทรีย์โดยแบคทีเรียในอนาคตของคลองแสนแสบได้มีประสิทธิภาพกว่าแบบจาลองระบบผสมโครงข่ายประสาทเทียมฟัซซี่ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ที่ได้อยู่ในระดับสูง และมีค่าความคลาดเคลื่อนของข้อมูลที่ไม่มากนัก ซึ่งแบบจาลองที่ได้สามารถนาไปใช้เพื่อการวางแผนในการบาบัดและรักษาคุณภาพน้าได้