การประยุกต์ใช้ระบบภูมิสารสนเทศในการประเมินระดับความเสี่ยงของการเกิดโรค ไข้เลือดออกในจังหวัดสมุทรสงคราม

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้ระบบภูมิสารสนเทศเพื่อประเมินระดับความเสี่ยง ของการเกิดโรคไข้เลือดออกในจังหวัดสมุทรสงคราม โดยได้วิเคราะห์ทางสถิติ (p-value < 0.05) หาปัจจัยที่ ส่งผลต่อการเกิดโรคไข้เลือดออกในพื้นที่ ซึ่งพบว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องได้แก่ 1.ความหนาแน่นของประชากร 2. จานวนครัวเรือน 3.บริเวณเนื้อที่ของชุมชนและ 4.แหล่งน้าที่มนุษย์สร้างขึ้นแล้วนาข้อมูลเหล่านี้มาสร้าง แบบจาลองเชิงพื้นที่ต่อการเกิดโรคไข้เลือดออกในจังหวัดสมุทรสงครามโดยการประยุกต์ใช้ระบบภูมิ สารสนเทศและวิธีการซ้อนทับข้อมูลจากปัจจัยต่างๆที่มีความสาคัญ ซึ่งพบว่าพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงมากมีพื้นที่ 37.17 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ9 ของพื้นที่ พื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงมีพื้นที่ 98.76 ตารางกิโลเมตร คิดเป็น ร้อยละ23.89 ของพื้นที่ พื้นที่ที่มีความเสี่ยงปานกลางมีพื้นที่ 54.34 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 13.14 ของพื้นที่และพื้นที่ที่มีความเสี่ยงน้อยมีพื้นที่ 223.12 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 53.97 ของพื้นที่ ขณะที่ ความเสี่ยงโรคไข้เลือดออกในระดับอาเภอพบว่าอาเภอเมืองสมุทรสงครามมีความเสี่ยงสูงมากมีพื้นที่ 37.19 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 21.18 ของพื้นที่ พื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงมีพื้นที่ 79.78 ตารางกิโลเมตร คิดเป็น ร้อยละ 45.44 ของพื้นที่และสาหรับความเสี่ยงโรคไข้เลือดออกในระดับตาบลพบว่าอยู่ระดับความเสี่ยงสูงมาก 2 ตาบลได้แก่ Mae Khlong และ Lat Yai ซึ่งทั้งสองตาบลนี้อยู่ในอาเภอเมืองสมุทรสงครามทั้งสิ้นจาก ผลการวิจัยในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าระบบภูมิสารสนเทศสามารถเป็นหนึ่งเครื่องมือหนึ่งที่ใช้การวางแผนการ ควบคุมโรคไข้เลือดออกในพื้นที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงและระบบภูมิสารสนเทศมีการแสดงผลที่ไม่ซับซ้อน สามารถให้ประชาชนในพื้นที่รวมทั้งนักท่องเที่ยวสามารถเข้าใจได้ง่ายและทราบถึงระดับความเสี่ยงในพื้นที่ต่อ โรคไข้เลือดออกนาไปสู่การป้องกันตัวเองต่อไปอย่างระมัดระวังเพื่อเป็นการควบคุมการระบาดของโรค ไข้เลือดออกในพื้นที่และป้องการระบาดยังพื้นที่อื่นๆจากนักท่องเที่ยวต่อไป