การใช้ดอกดาวเรืองเหลือทิ้งเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดและเพิ่มมูลค่า

Abstract

แผนงานวิจัย การใช้ดอกดาวเรืองเหลือทิ้งเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดและเพิ่มมูลค่าคือ การ ลดปริมาณดอกดาวเรืองเหลือทิ้งในชุมชน โดยการนํามาแปรรูปเป็นนวัตกรรมใหม่เพื่อเพิ่มมูลค่า สร้าง ผลิตภัณฑ์จากวัสดุธรรมชาติที่มีความเป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น เพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน เช่น การพัฒนาสีเขียวจากดอกดาวเรืองเพื่อย้อมผ้า สําหรับลดการใช้สีย้อมผ้าสังเคราะห์ สร้างวัสดุที่มี คุณสมบัติเร่งปฏิกิริยาการย่อยลายสีย้อมผ้าสังเคราะห์ การผลิตกระดาษกําจัดกลิ่นโดยใช้ดาวเรืองเป็น องค์ประกอบ การสกัดสารจากจากดอกเรืองเพื่อผลิตสบู่ การสร้างบรรจุภัณฑ์ที่มีเอกลักษณ์ โครงการย่อยภายใต้แผนงานวิจัยมีทั้งหมด 3 โครงการ ได้แก่ (1) ผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจาก ดาวเรือง(2) การผลิตวัสดุชนิดใช้ซ้ําได้สําหรับกําจัดสีย้อมผ้า(3) สีย้อมธรรมชาติจากเปลือกมะพร้าว การศึกษาวิจัยครั้งนี้ดําเนินการในปีแรกดําเนินการวิจัยในระดับห้องปฏิบัติการดําเนินการที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ผลการดําเนินงาน สามารถผลิตผลิตภัณฑ์จากดาวเรือง ได้ 1 ชนิด คือ ผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจาก ดาวเรืองใช้สารสกัดชั้นเอทานอล ซึ่งสามารถไล่ยุงได้นาน 2 ชั่วโมง ผลิตผลิตภัณฑ์ไล่ยุงจากดาวเรือง (Tagetes spp.)ได้นํามาแสดงในงานสุนันทาวิชาการการวิจัยทําให้ทราบว่าอัตราส่วนผสมของเยื่อ กระดาษที่เหมาะสมสําหรับนําไปผลิตกระดาษกําจัดกลิ่น คือ เยื่อกระดาษจากดอกดาวเรืองต่อเยื่อ กระดาษจากต้นกกเป็น 70 : 30 ให้ค่าความขาวสว่าง (L*) 90.36 ความเรียบ 2.20 วินาที-เบคค์ (sBEKK) ค่าดัชนีต้านแรงฉีกขาด 9.18 นิวตัน–ตารางเมตรต่อกิโลกรัม (N-m2 /Kg) การคัดเลือก แบคทีเรียชอบเค็มสําหรับผลิตเป็นตัวตรีงชีวภาพ ได้ค้นพบแบคทีเรียชอบเค็มสายพันธุ์ที่สามารถฟอก จางสีน้ําเงินได้ คือ C15-2 และ SR5-3aw นําเซลล์ไปตรึงกับ1 เปอร์เซนต์ อัลจิเนต และ 2.5 เปอร์เซนต์ เจลาติน โดยเซลล์ตรึงภาพสามารถฟอกจางสีได้ที่ pH 4-10 และ อุณหภูมิ 30-50 องศา เซลเซียส ในด้านการนํากลับมาใช้ซ้ํา สามารถนํามาใช้ซ้ําได้ 4 รอบ ที่ pH 7.2 และ อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส