การบันทึกเสียงเพลงไทย : กรณีศึกษาแผํนเสียงรํองกลับทาง

Abstract

การวิจัยเรื่อง การบันทึกเสียงเพลงไทย : กรณีศึกษาแผํนเสียงรํองกลับทาง มี วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาของแผํนเสียงรํองกลับทาง และเพื่อรวบรวมบทเพลงที่ บันทึกลงบนแผํนเสียงรํองกลับทาง ในการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงประวัติศาสตร์ เป็นการวิจัย เอกสาร (Documentary Research) เก็บข๎อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก ( In-depth Interview) ผู๎ที่มีความรู๎เกี่ยวกับเพลงไทย ผู๎ที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องของแผํนเสียง ผลการศึกษาพบวำ การบันทึกเสียงในประเทศไทยเริ่มในปีพ.ศ.2435-2536 ในสมัยรัชกาลที่ 5 โดยเริ่ม จากการบันทึกเสียงลงบนกระบอกเสียงแบบขี้ผึ้ง โดยการกรอกเสียงลงบนดอกลาโพง เลํนด๎วยการ ไขลาน โดยมีหลักฐานปรากฏวำเป็นการบันทึกเพลงพื้นบ๎านคือเพลงเป๋ (เพลงฉํอย) จากนั้นเป็นการ บันทึกการแหลํ แล๎วจึงพบหลักฐานการบันทึกเพลงไทยที่บรรเลงด๎วยวงดนตรีไทย ทั้งวงปี่พาทย์ และวงมโหรี โดยการบันทึกที่เมืองไทย แล๎วสํงไปอัดแผํนที่เบลเยี่ยมบ๎าง อินเดียบ๎าง เดิมเป็นการ บันทึกโดยไมํใช๎ไฟฟูา มีการบันทึกโดยใช๎ไฟฟูาในตอนปลายรัชกาลที่ 6 การบันทึกเสียงลงแผํนเสียงรํองกลับทางนั้น มีอยูํ 2 รุํนที่พบคือแผํนเสียงแบบ Berliner ของ Emile Berliner ผลิตอยูํระหวำงพ.ศ. 2434 – พ.ศ.2443 มีหลักฐานการบันทึกใน สมัยรัชกาลที่ 5 โดยนักดนตรีของวังบ๎านหม๎อ ของเจ๎าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์เป็นหลัก ในชํวง ระหวำงปีพ.ศ.2443 เป็นต๎นมา มีทั้งเพลง 3 ชั้น เพลงตับ และเพลงประกอบละครดึกดาบรรพ์และ แผํนเสียงรํองกลับทางตราไกํของ Chales Pathe เลํนโดยใช๎เข็มเพชร บทเพลงที่ปรากฏหลักฐาน สํวนใหญํจะเป็นเพลงแหลํ เพลงฉํอย (เพลงเป๋) เพลงพื้นบ๎าน เพลงเบ็ดเตล็ด