ความเสื่อมโทรมของคุณภาพน้ําผิวดินกับการใช้ประโยชน์ที่ดิน ในอําเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

Abstract

งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพน้ําและความเสื่อมโทรมของคุณภาพน้ําในแหล่ง น้ําผิวดินในอําเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ทําการเก็บตัวอย่างแบบจ้วงในช่วงเดือนธันวาคม 2558 ถึง เดือนพฤษภาคม 2559 ในพื้นที่ชุมชน 180 ตัวอย่างและพื้นที่สวน 120 ตัวอย่าง ผลการ ตรวจวัดคุณภาพน้ําสรุปได้ว่า ค่ากรด เบส และอุณหภูมิของน้ํา ทุกตัวอย่างที่ทําการตรวจวัดอยู่ใน เกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ําผิวดินประเภทที่ 3 ของกรมควบคุมมลพิษ ค่าออกซิเจนละลายน้ําเฉลี่ยมี ค่าไม่ต่ํากว่า 4.00 มิลลิกรัมต่อลิตร โดยร้อยละ 92.22 ของตัวอย่างทั้งหมดในพื้นที่ชุมชนและร้อยละ 69.17 ในพื้นที่สวนมีค่าเป็นไปตามมาตรฐาน ค่าบีโอดีพบว่าโดยเฉลี่ยอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานที่กําหนด โดยร้อยละ 92.29 ของค่าบีโอดีในพื้นที่ชุมชนและร้อยละ 90.00 ในพื้นที่สวนมีค่าเป็นไปตามมาตรฐาน ปริมาณฟีคัลโคลีฟอร์มแบคทีเรียและโคลีฟอร์มแบคทีเรียทั้งหมดพบว่าค่าเฉลี่ยสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน สารไนโตรเจนในรูปแอมโมเนียพบว่าค่าเฉลี่ย มีค่าสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่าแหล่งน้ํา ในพื้นที่สวนมีคุณภาพดีกว่าในพื้นที่ชุมชน โดยพบว่าในพื้นที่สวนคุณภาพน้ําอยู่ในระดับดีร้อยละ 2.5 และพอใช้ ร้อยละ 7.5 และพบคุณภาพน้ําที่เสื่อมโทรมร้อยละ 90.0 ไม่พบระดับที่เสื่อมโทรมมาก ส่วน ในพื้นที่ชุมชนคุณภาพน้ําอยู่ในระดับพอใช้ร้อยละ 5.6 พบคุณภาพน้ําที่เสื่อมโทรมร้อยละ 91.7 และ คุณภาพอยู่ในระดับเสื่อมโทรมมากร้อยละ 2.8 ไม่พบคุณภาพน้ําในระดับดี ดังนั้น สรุปได้ว่าคุณภาพ น้ําผิวดินในพื้นที่สวนมีคุณภาพดีกว่าในพื้นที่ชุมชน