ปัญหาการใช้ดุลพินิจของเจ้าพนักงานต่อการตรวจค้นในที่สาธารณสถาน

Abstract

ในปัจจุบันปัญหาการใช้ดุลพินิจของเจ้าพนักงานต่อการตรวจค้นในที่สาธารณสถานเกิดจากการที่ เจ้าพนักงานของรัฐที่กฎหมายได้ให้อำนาจไว้ มีการใช้ดุลพินิจในการตรวจค้นโดยมิชอบ จากการใช้ดุลพินิจดังกล่าวอาจ ส่งผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของประชาชนและความสงบสุขเรียบร้อยของสังคม การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดทั่วไปเกี่ยวกับหลักการปฏิบัติ และวิธีการในการตรวจค้นอย่างถูกต้องตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ 2) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและแนวทางแก้ไขการใช้ดุลพินิจของเจ้าพนักงานต่อการตรวจค้นในที่สาธารณะ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การเก็บรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูล ผลการศึกษา พบว่าในประเทศไทยนั้นมีเพียงประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาเท่านั้น ที่บัญญัติถึงเรื่องของการตรวจค้นในที่สาธารณะไว้ใน มาตรา 93 แต่กฎหมายดังกล่าวนั้นไม่ได้ระบุถึงวิธีการ และขั้นตอนในการตรวจค้นว่า มีอย่างไรบ้าง ส่งผลให้ในปัจจุบันเจ้าพนักงานใช้ดุลพินิจในการตรวจค้นตามความรู้สึกพึงพอใจของตนเอง มิได้ค้นโดยอาศัยเหตุอันควรสงสัยที่กฎหมายบัญญัติไว้และมีหลักปฏิบัติที่ไม่ถูกต้อง ทำให้กระทบกระเทือนต่อสิทธิและเสรีภาพของประชาชน จึงควรที่จะมีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายให้ครอบคลุมถึงเรื่องขั้นตอนของการตรวจค้นและวิธีการปฏิบัติของเจ้าพนักงานต่อผู้ถูกตรวจค้นให้ชัดเจน และเป็นรูปธรรมมากขึ้น เพื่อให้กระบวนการตรวจค้นเป็นไปอย่างบริสุทธิ์ยุติธรรมตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย