ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในรายวิชา สิ่งแวดล้อมกับการพัฒนาที่ยั่งยืนที่มีต่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมใน มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทาสาหรับนักศึกษาชั้นปีที่3 สาขา วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองซึ่งมี วัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาผลของจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในรายวิชาสิ่งแวดล้อมกับการพัฒนาที่ยั่งยืน 2) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาของนักศึกษาชั้นปีที่1- 3 สาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีก่อนกับหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1-3 สาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจานวน 83 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้แบบการมีส่วนร่วม รวม 5 แผนการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 30 ข้อ และแบบวัดพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม 30 ข้อ แบบสังเกตพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การเก็บตัวอย่างโดยใช้ แผนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน แบบวัดพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม แบบการสังเกตพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การวิเคราะห์ข้อมูลในการหาแผนการเรียนรู้โดยหาค่าIOC และหาผลสัมฤทธิ์ของแบบทดสอบโดยหาความเที่ยงตรงของเนื้อหา ค่า IOC ความยากง่ายของแบบทดสอบ อานาจจาแนกของแบบทดสอบ ค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ ส่วนแบบการวัดพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และแบบมาตราส่วนประมาณค่า การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการแจกแจงความถี่ หาค่าร้อยละ หาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานโดยใช้ t-test ,F-test เปรียบเทียบพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของนักศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมที่มีเพศ อายุ การศึกษา ต่างกันใช้ t – test (Independent Samples) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวที่นัยสาคัญทางสถิติ 0.05 ผลการศึกษาพบว่า 1. พบว่า นักเรียนกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการจัดการเรียนการสอนแบบการมีส่วนร่วมเรื่อง พฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้น อย่างมีนัยสาคัญที่ระดับ .05 เป็นไปตามสมมติฐาน 2. นักศึกษามีพฤติกรรมหลังเรียนการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมสูงกว่าก่อนเรียนโดยภาพรวมและแบ่งเป็นรายด้าน 3 ด้านได้แก่ด้านการอนุรักษ์น้า ด้านการดูแลพื้นที่สีเขียว และด้านการอนุรักษ์พลังงาน อยู่ในระดับสูงส่วนด้านการจัดการขยะ และการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมอยู่ในระดับปานกลาง นักศึกษาที่มีเพศ และระดับการศึกษาต่างกัน มีพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมทุกด้านไม่แตกต่างกัน นักศึกษาที่มีอายุต่างกันมีพฤติกรรมในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมแตกต่างกันโดยสรุปนักศึกษามีพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมโดยภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง โดยนักศึกษาที่เพศ และการศึกษาต่างกัน มีพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมไม่แตกต่างกัน และมีนักศึกษาที่มีอายุต่างกันมีพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมแตกต่างกัน ซึ่งข้อสนเทศที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ จะเป็นประโยชน์ในการปลูกจิตสานึกให้นักศึกษาอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมต่อไป ดังนั้นพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของนักศึกษาชั้นปีที่ 1-3 สาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมในภาพรวมมีความแตกต่างกันโดยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน และทั้ง 4 ด้าน มีความแตกต่างกันที่ระดับนัยสาคัญ0.05 ได้แก่ ด้านการอนุรักษ์น้า การดูแลพื้นที่สีเขียว การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม และการจัดการขยะตามลาดับ ส่วนด้านการอนุรักษ์พลังงานไม่แตกต่างกัน ผลจากการวิจัยสามารถนาไปใช้เป็นแนวทางสาหรับผู้บริหารและบุคคลที่เกี่ยวข้อง ในการพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเกี่ยวกับพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ตลอดจนการปลูกฝังทัศนคติในการอนุรักษ์ ป้องกัน และแก้ปัญหาเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอันนาไปสู่พฤติกรรมหรือผลในการปฏิบัติอย่างแท้จริง คาสาคัญ: การจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม พฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม