การพัฒนาทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหา ในการออกเสียง เพื่อพัฒนาทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษโดยใช้ชุดการเรียนรู้ และเพื่อเปรียบเทียบทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษก่อนและหลังการใช้ ชุดการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ทั้งนี้เพื่อให้นักเรียนสามารถออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้อง อันจะเกิดผลดีต่อการพัฒนาทักษะทางการสื่อสารให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา จานวน 60 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้มาโดย การเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) จานวน 30 คน โดยคัดเลือกจากผู้ที่มีคะแนนจาก การทดสอบเพื่อศึกษาเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหา จานวน 30 คนสุดท้ายที่มีคะแนนต่าสุด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบเพื่อศึกษาเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหาในการออกเสียงและชุดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1. เสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหาในการออกเสียงมากที่สุด คือเสียงที่อยู่ในกลุ่มเสียงเสียดแทรก (Fricatives) ได้แก่ เสียง [-Ѳ], [-ð] และ[-z] คิดเป็นร้อยละ100.00, 100.00 และ 96.67 รองลงมาคือกลุ่มเสียงข้างลิ้น (Lateral) ได้แก่เสียง [- l] คิดเป็นร้อยละ 93.33 และกลุ่มเสียงกระดกลิ้น (Tap or Flap) ได้แก่เสียง [- r] คิดเป็นร้อยละ 86.67 2. นักเรียนสามารถออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษได้ถูกต้องมากยิ่งขึ้นหลังจากใช้ชุดการเรียนรู้ โดยมีคะแนนเฉลี่ยโดยรวมหลังการใช้ชุดการเรียนรู้คิดเป็นค่าเฉลี่ยเท่ากับ 44.77 (S.D. = 14.22) 3. จากการเปรียบเทียบทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษ โดยเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังการใช้ชุดการเรียนรู้ พบว่า นักเรียนมีทักษะการออกเสียงพยัญชนะท้ายคาภาษาอังกฤษหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05