ผลของความสอดคล้องของแบบการเรียนกับแบบการสอนที่มีต่อ การเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักศึกษา

Abstract

ผลของความสอดคล้องของแบบการเรียนกับแบบการสอนที่มีต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักศึกษามีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อวิเคราะห์ลักษณะแบบการเรียนของนักศึกษา และลักษณะแบบการสอนของครู 2)เพื่อวิเคราะห์ระดับการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักศึกษาในแต่ละสาขาวิชา 3)เพื่อเปรียบเทียบ ความสอดคล้องระหว่างแบบการเรียนของนักศึกษาและแบบการสอนของครู ที่ส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักศึกษาในสาขาวิชาที่แตกต่างกัน กลุ่มประชากรที่ใช้ศึกษาครั้งนี้ คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาคปกติ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ชั้นปีที่ 1- 5 จานวน 729 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามเกี่ยวกับแบบการเรียนของนักศึกษา แบบการสอนของครูตามแนวคิดของ Grasha และ Riechmann (1975) และความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาตามทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข ของสานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ (2540) การวิเคราะห์ข้อมูล (1) การวิเคราะห์โดยใช้สถิติภาคบรรยาย ได้แก่ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสูงสุด ฐานนิยม ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการแบ่งระดับของค่าเฉลี่ยโดยใช้เกณฑ์การประเมินคุณค่า เพื่อวิเคราะห์แบบการเรียนของนักศึกษา แบบการสอนของครู ความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษา และความสอดคล้องระหว่างแบบการเรียนและแบบการสอนที่มีต่อความสุข และ(2) การวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติที (t-test) ผลการศึกษาพบว่า 1.นักศึกษาส่วนใหญ่มีแบบการเรียนแบบมีส่วนร่วมมากที่สุด รองลงมา ได้แก่ แบบการเรียนแบบร่วมมือ แบบอิสระ แบบพึ่งพา แบบแข่งขัน และแบบหลีกเลี่ยงในสัดส่วนที่เท่ากัน และตามลาดับ และนักศึกษาส่วนใหญ่รับรู้ว่าครูส่วนใหญ่มีแบบการสอนแบบผู้เชี่ยวชาญมากที่สุด รองลงมาได้แก่ แบบการสอนแบบผู้เป็นตัวอย่าง แบบผู้อานวยความสะดวก แบบผู้มีระเบียบแบบแผน และแบบผู้ให้อิสระ ตามลาดับ 2.นักศึกษาทุกสาขาวิชามีความสุขในการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาแยกตามสาขาวิชาพบว่า นักศึกษาสาขาวิชาปฐมวัยมีความสุขในการเรียนรู้มากที่สุด และนักศึกษาสาขาวิชาคณิตศาสตร์มีความสุขในการเรียนรู้น้อยที่สุด 3.ความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาแต่ละสาขาในกลุ่มที่มีแบบการเรียนสอดคล้องและไม่สอดคล้องกับแบบการสอนของครู ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสาคัญที่ระดับ .05