รูปแบบการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางภาษาอังกฤษ ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางภาษาอังกฤษของนักศึกษา และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางภาษาอังกฤษของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ที่กาลังศึกษาอยู่ในชั้นปีที่ 3 ปีการศึกษา 2558 จานวน 80 คน จากประชากรทั้งสิ้น 95 คน โดยกาหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างตามตารางของเครจซี่และมอร์แกน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่าซึ่งปรับปรุงมาจากแบบสอบถามของ กราซาและไรซ์แมน มีความเชื่อมั่นเท่ากับ .89 ทั้งนี้ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตราฐานและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียรสัน ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษา เห็นด้วยกับรูปแบบการเรียนรู้แบบพึ่งพา แบบร่วมมือ แบบมีส่วนร่วมและแบบอิสระ ในระดับมาก และเห็นด้วยกับรูปแบบการเรียนรู้ แบบแข่งขันและแบบหลีกเลี่ยง ในระดับปานกลาง 2. รูปแบบการเรียนรู้ ได้แก่ แบบอิสระ แบบหลีกเลี่ยง แบบร่วมมือ แบบพึ่งพา แบบแข่งขัน และแบบมีส่วนร่วม ไม่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางภาษาอังกฤษของนักศึกษา ผลการศึกษาทาให้ทราบว่า นักศึกษาเห็นด้วยกับรูปแบบการเรียนรู้หลายรูปแบบในระดับมาก ดังนั้นอาจารย์ผู้สอนควรมีรูปแบบการสอนและจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่หลากหลาย สอดคล้องกับรูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษา